Rozgrywka
Kijek Prawdy jest dwuipółwymiarową grą fabularną z perspektywą trzeciej osoby. Gracz sprawuje kontrolę nad Nowym, eksplorującym South Park. Postać może swobodnie przemieszczać się po miasteczku, chociaż niektóre miejsca stają się dostępne wraz z postępami w głównym wątku fabularnym. Podczas wykonywania zadań bohaterowi towarzyszyć mogą postaci znane z serialu, w tym m.in. Cartman, Butters, Stan, Kyle i Kenny. W grze zaimplementowany został system szybkiej podróży, pozwalający bohaterowi wezwać Timmy’ego, który podwiezie go we wcześniej odwiedzone miejsca. Na początku gry określa się klasę postaci, wybierając jedną spośród czterech dostępnych: wojownika, złodzieja, maga (klasy standardowe dla fabularnych gier fantasy) lub żyda. Żyd specjalizuje się w „żyddżitsu” i atakach dystansowych. Każda z klas posiada unikalne umiejętności, może również korzystać ze wszystkich dostępnych broni i pancerzy, dzięki czemu np. mag może walczyć wręcz, a wojownik używać magii.
Nowy i jego sprzymierzeńcy dysponują szeregiem ataków wręcz, na dystans i magicznych. Doświadczenie zdobywane za wykonywanie zadań i wygrane bitwy pozwalają Nowemu awansować na wyższy poziom, odblokowując nowe umiejętności i ulepszenia, jak np. zwiększenie obrażeń zadawanych wrogom bądź zmniejszenie tych, które otrzymuje się od nich. Zdolności magiczne postaci reprezentowane są przez puszczanie gazów – efekt „zaklęcia” zależny jest od tego, jaką metodą puszczony zostanie gaz. Przykładowo „prukoczar” pozwala wejść w interakcję z obiektami znajdującymi się poza zasięgiem postaci, „Nagasaki” niszczy blokady, a „podstępny piskacz” używany jest do odwracania uwagi nieprzyjaciół. Standardowe ataki mogą zostać wzmocnione o puszczanie gazów, jeżeli postać posiada odpowiednio dużo many. W miarę postępów w grze postać odblokowuje umiejętności, dające nowe możliwości eksploracji miasteczka, takie jak np. teleportację, pozwalającą dostać się na niedostępne inaczej platformy, jak również gazy pozwalające podpalić znajdujące się w pobliżu źródła ognia, wykluczając z walki wrogów znajdujących się w ich zasięgu. Działania wymierzone w przeciwnika poza walką znajdują odzwierciedlenie w trakcie potyczek – osoba, która zaatakowała jako pierwsza, w trakcie bitwy ma możliwość wykonania pierwszego ruchu. Bitwy mają miejsce na „arenach” odosobnionych od otwartego świata gry i rozgrywają się w systemie turowym.
W trakcie walki podczas kolejki gracza pojawia się okrąg pozwalający wybrać spośród dostępnych możliwości – klasowy atak wręcz, atak specjalny, atak dystansowy lub przedmiot konsumpcyjny. Podstawowe ataki wykorzystywane są przeciwko nieopancerzonym przeciwnikom i do osłabiania tarcz, z kolei mocny atak osłabia tarcze opancerzonych przeciwników. Migająca ikonka informuje, że atak lub blok można wzmocnić w celu zadania większych obrażeń wrogowi bądź otrzymania od niego mniejszych. Ataki specjalne wykonać można wyłącznie jeśli postać dysponuje odpowiednią ilością punktów na „pasku ilości punktów akcji” (PIPA). W trakcie walki, podobnie jak podczas eksploracji, Nowego wspierać może tylko jeden towarzysz. Po zaprzyjaźnieniu się z niektórymi postaciami raz dziennie można wezwać je, aby używając unikatowych potężnych ataków wsparły Nowego w walce. Przykładowo Jezus przeprowadzi ostrzał z karabinu maszynowego, zadający znaczne obrażenia przeciwnikom, a Pan Niewolnik wsadzi sobie przeciwnika w odbyt, zmuszając jego sprzymierzeńców do ucieczki.
Podczas swojej kolejki postać może użyć jednego z przedmiotów konsumpcyjnych, przywracających zdrowie, wzmacniających umiejętności bądź eliminujących negatywne efekty. Bronie i pancerze wzmacniać można dzięki opcjonalnym dodatkom, takim jak sztuczne wampirze kły, guma balonowa czy szpony żydopakabry. Skutkują one np. wywoływaniem u przeciwników krwawienia i osłabieniem jego zdrowia lub pancerza, wzmocnieniem życia grywalnej postaci czy wysysaniem punktów życia z przeciwników. Mogą służyć również do podpalenia przeciwnika, zamrożenia go bądź porażenia prądem, chociaż część wrogów jest odporna na niektóre z tych efektów. Część przeciwników jest w stanie całkowicie zablokować określone ataki – jeśli wróg użyje np. umiejętności riposty, pozwalającej sparować każdy atak wręcz, obrażenia zadać można mu wyłącznie bronią dystansową lub magią.
Postać może eksplorować świat gry wykonując dodatkowe aktywności, takie jak np. znajdowanie chinpokomonów czy zapraszanie nowych znajomych na Facebooka. Pozyskiwanie znajomych pozwala na odblokowanie bonusów, które na stałe poprawiają umiejętności Nowego, zapewniając np. dodatkowe obrażenia czy odporność na negatywne czynniki. Facebookowy profil grywalnej postaci pełni również funkcję głównego menu gry, dającego dostęp m.in. do ekwipunku i dziennika zadań. W Kijku Prawdy pojawia się również kilka minigier, takich jak chociażby wypróżnianie się w celu zdobycia stolca, którym można rzucić we wroga, przeprowadzanie aborcji, przebieranie się za dziewczynkę i używanie sondy analnej. Część z wymienionych minigier ze względu na cenzurę została wycięta z niektórych wydań Kijka Prawdy.
Miejsce akcji
Gra osadzona jest w fikcyjnym miasteczku South Park położonym w Górach Skalistych w Kolorado. Głównym bohaterem jest Nowy, przez inne postaci nazywany Deklem – milczący protagonista, który wraz z rodzicami przeprowadził się do South Parku. Zaprzyjaźniając się z miejscowymi chłopcami, zostaje wciągnięty w grę fabularną, w której wojownicy i czarodzieje walczą o zdobycie Kijka Prawdy, dającego nieograniczoną władzę dzierżącej go osobie. Ludzie, dowodzeni przez króla czarodzieja Cartmana, za swój dom uważają królestwo Kupa Keep, mieszczące się w ogródku ich przywódcy. Wśród jego zwolenników znajdują się m.in. paladyn Butters, złodziej Craig, kleryk Token, Clyde, Tweek i księżniczka Kenny. Przeciwnikami ludzi są mroczne elfy, żyjące w elfim królestwie znajdującym się w ogródku ich lidera Kyle’a, któremu podlegają m.in. wojownik Stan i bard Jimmy. Chłopcy prowadzą grę w miasteczku, otaczającym go lasach i w Kanadzie[16]. W grze pojawiają się miejsca znane z serialu, w tym m.in. szkoła, centrum handlowe, kino Bijou, restauracja City Wok i kawiarnia Tweaków.
Podczas eksploracji miasta bohater poznaje wiele postaci znanych z serialu, w tym m.in. Randy’ego, Herberta Garrisona, Jezusa, pana Mackey’ego, Ala Gore’a, Pana Niewolnika, Pana Hankey’ego, Jimba, Tuong Lu Kima czy Terrance’a i Phillipa.
Fabuła
Nowy wraz z rodzicami przeprowadza się do South Parku, żeby uciec o swojej przeszłości. Szybko zaprzyjaźnia się z Buttersem, księżniczką Kenny i ich przywódcą Cartmanem, nadającym mu przydomek Dekiel, a następnie wtajemniczającym go w opowieść o Kijku Prawdy. Chwilę później elfy atakują Kupa Keep i wykradają Kijek. Wspierany przez najlepszych wojowników Cartmana, Dekiel odzyskuje Kijek z rąk Jimmy’ego. Clyde zostaje wygnany przez Cartmana za nieumiejętną ochronę Kijka przed elfami. Nocą Dekiel i kilkoro innych mieszkańców zostaje uprowadzonych przez Obcych. Dzięki pomocy Randy’ego bohaterowi udaje uciec się ze statku, który rozbija się na centrum handlowym.
Rankiem miejsce katastrofy statku kosmicznego zostaje odgrodzone przez rząd pod przykrywką budowy restauracji Taco Bell. Dekiel odwiedza Kupa Keep, gdzie dowiaduje się, że Kijek ponownie został skradziony. Cartman i Kyle, obaj twierdząc, że to przeciwna strona jest w posiadaniu Kijka, zlecają Deklowi pozyskanie dla ich sprawy gotów. Randy zgadza się pomóc Deklowi zwerbować gotów po tym, jak ten zinfiltrował miejsce katastrofy UFO i dowiedział się, że rząd planuje wysadzić miasteczko w powietrze, aby zapobiec wydostawaniu się brei ze statku Obcych. Jedna z zarażonych osób ucieka z rządowej kwarantanny, rozprowadzając po South Parku wirusa zamieniającego zainfekowanych w nazistowskie zombie.
Nocą Cartman lub Kyle (w zależności od tego, po czyjej stronie opowiedział się gracz) prowadzi swoje oddziały do walki z przeciwnikiem w szkole. Na miejscu dzieci dowiadują się, że Kijek został skradziony przez Clyde’a, mszczącego się za wygnanie go z Kupa Keep. Clyde pokonuje ludzi i elfów, a następnie używa brei Obcych do stworzenia armii nazistowskich zombie. Ludzie i elfy łączą siły w celu pokonania Clyde’a, jednak ich liczebność jest niewystarczająca.
Zdesperowani przywódcy ludzi i elfów nakazują Deklowi pozyskać zaufanie znienawidzonych przez nich dziewczyn. Te zgadzają się pomóc, jeśli Dekiel zinfiltruje klinikę aborcyjną i odbędzie podróż do Kanady aby odkryć, która z ich koleżanek rozsiewa fałszywe plotki. Wspierani przez dziewczynki, piratów z przedszkola i fanów Star Trek, ludzie i elfy przypuszczają szturm na wieżę Clyde’a. Na miejsce przybywa Randy, który wyjawia, że rząd umieścił w odbycie Pana Niewolnika urządzenie nuklearne mające zniszczyć South Park. Dekiel zostaje zmuszony do zmniejszenia się i spenetrowania odbytu Pana Niewolnika, aby odnaleźć i rozbroić urządzenie. Ostatecznie Deklowi udaje skonfrontować się z Clyde’em, który zmusza go do walki z Szefem wskrzeszonym jako nazistowskie zombie. Gdy Chef zostaje pokonany, Clyde stwierdza, że nie bawi się więcej z chłopcami, za co zostaje zrzucony przez Cartmana ze swojej wieży.
Chwilę później pojawiają się rządowi agenci, wyjawiając, że Dekiel ukrywa się, ponieważ rząd odkrył jego umiejętność do znajdowania przyjaciół na portalach społecznościowych, którą to umiejętność rząd chce posiąść i wykorzystać do własnych celów. Dowiadując się o mocy Kijka Prawdy, agent dowodzący akcją próbuje namówić Dekla, żeby ten wsparł rząd. Chociaż Dekiel odmawia, księżniczka Kenny zdradza przyjaciół – wykorzystuje Kijek do walki przeciwko nim i zaraża się wirusem. Nie mogąc pokonać nazistowskiego zombie, Dekiel za namową Cartmana łamie świętą zasadę ludzi i elfów i uwalnia gazy na krocze Kenny’ego, w rezultacie czego ten zostaje pokonany, a miasto wyleczone z wirusa. Miasteczko zostaje odbudowane, a chłopcy odzyskują Kijek Prawdy. Stwierdzają, że jego moc jest zbyt potężna, żeby dzierżył go jakikolwiek człowiek i wyrzucają go do sadzawki Starka.
Produkcja
Produkcja gry zajęła cztery lata. Rozpoczęła się w 2009 roku, kiedy Parker i Stone skontaktowali się ze studiem Obsidian Entertainment w celu omówienia stworzenia gry opartej na serialu. Parker, fan gier stworzonych przez Obsidian, w tym m.in. Fallout: New Vegas, chciał stworzyć grę fabularną – należącą do gatunku, który wraz ze Stone’em uwielbiali od dzieciństwa. Parker i Stone nalegali, żeby gra wiernie odwzorowywała styl wizualny serialu. Pierwotnie Parker zakładał, że gra będzie southparkowym odpowiednikiem The Elder Scrolls V: Skyrim, dostarczając Obsidianowi pięciusetstronicowy scenariusz. South Park Digital Studios stworzyło animowany koncept prologu gry, którego celem było zaprezentowanie rozwiązań w rozgrywce, jakie mają zostać zawarte w grze. Chociaż wcześniej powstało już kilka gier na licencji serialu, w tym m.in. South Park (1998) i South Park Rally (1999), Parker i Stone nie byli zaangażowani w ich tworzenie, a w późniejszym czasie krytycznie wyrazili się na temat ich jakości. Negatywny odbiór wcześniejszych gier sprawił, że twórcy postanowili odpowiednio zadbać o ich własność intelektualną, domagając się większego udziału w tworzeniu Kijka Prawdy. Uprzednio odmówili kilku propozycjom stworzenia gier na podstawie serialu.
Parker i Stone nawiązali bliską współpracę z Obsidianem, nierzadko przez cztery dni z rzędu prowadząc trzy-, czterogodzinne spotkania, podczas których omawiano projekt. Współpraca twórców serialu z twórcami gry zakończyła się na dwa tygodnie przed dostarczeniem Kijka Prawdy do sklepów. Zaangażowanie Parkera i Stone’a w projekt wykraczało poza doradztwo w kwestiach artystycznych. Należąca do nich firma początkowo finansowała grę, ponieważ wychodzono z założenia, że produkcja stworzona na podstawie kontrowersyjnego serialu będzie miała problemy z pozyskaniem wsparcia finansowego dużych wydawców, którzy będą nalegali na jej ocenzurowanie w celu zwiększenia jej przystępności. Początkowe wsparcie finansowe Parkera i Stone’a pozwoliło Obsidianowi stworzyć wersję demonstracyjną gry, którą następnie zaprezentowano potencjalnym wydawcom. W grudniu 2011 roku THQ ogłosiło, że nawiązało współpracę z Obsidianem w celu wydania South Park: The Game, jak wtedy nazywał się projekt. Viacom, właściciel marki South Park, zaprzestał finansowania gry, nie mając pewności, czy inwestycja się zwróci. Podpisując umowę z THQ pracownicy Obsidianu mieli świadomość, że wydawca zmaga się z problemami finansowymi.
W marcu 2012 roku Microsoft anulował projekt North California, który Obsidian od siedmiu miesięcy tworzył z myślą konsoli Xbox One, co przyczyniło się do zwolnienia od dwudziestu do trzydziestu pracowników Obsidianu, w tym części osób pracujących nad Kijkiem Prawdy. W maju 2012 roku do wiadomości publicznej podany został ostateczny tytuł gry. W grudniu THQ zgłosiła do sądu wniosek o bankructwo, nie porzucając jednak prac nad tworzonymi projektami, mając nadzieję, że podczas aukcji kontrolowanej znajdzie się podmiot, który wykupi firmę i wyciągnie ją z tarapatów finansowych. Firmie nie udało jednak znaleźć się kupca, w związku z czym sąd w Delawere nakazał sprzedaż poszczególnych aktywów THQ stwierdzając, że osobno są one warte więcej.
Prawa do Kijka Prawdy zostały wystawione na aukcję pod koniec grudnia 2012 roku. Pracownicy Obsidianu nie zdawali sobie sprawy ze sprzedaży praw do momentu ogłoszenia aukcji. South Park Digital Studios zgłosiło sprzeciw, twierdząc, że THQ nie jest upoważnione do sprzedawania praw do marki South Park, jako że firmie udzielona została wyłącznie możliwość wykorzystania określonych znaków towarowych związanych z marką. Dodatkowo stwierdzono, że nawet jeśli prawa zostały sprzedane, THQ wciąż winne jest South Park Digital Studios 2.27 mln dolarów, w związku z czym firma ma prawo żądać odzyskania wszelkich elementów franczyzy. W odpowiedzi THQ stwierdziło, że South Park Digital udzieliło im praw na wyłączność, w związku z czym mogą one zostać przekazane innym podmiotom. 24 stycznia 2013 roku amerykański sąd zatwierdził wyprzedaż aktywów THQ, w tym Kijka Prawdy.
Prawa do gry zostały kupione przez Ubisoft za 3.2 mln dolarów. W ciągu trzech tygodni stwierdzono, że gra wymaga znacznych zmian, w związku z czym jej premierę przesunięto na wrzesień 2013 roku, następnie na grudzień, ostatecznie zaś na marzec 2014 roku. Parker i Stone, po przejęciu projektu przez Ubisoft pełniący rolę konsultantów, stwierdzili, że produkcja Kijka Prawdy w takiej formie, w jakiej pierwotnie zakładano, zajęłaby zbyt dużo czasu i byłaby zbyt kosztowna. W udzielonym w 2014 roku wywiadzie prezes Obsidianiu, Feargus Urquhart, stwierdził, że nie może wypowiadać się na temat zmian, jakie wprowadzono w grze po przejęciu jej przez Ubisoft. Prace nad grą oficjalnie zakończyły się 12 lutego 2014 roku, kiedy trafiła ona do tłoczni. Po wydaniu gry Stone stwierdził, że praca nad nią pochłonęła zdecydowanie więcej czasu, niż przypuszczali z Parkerem: „Muszę przyznać, że zmieniliśmy rzeczy, które nam się nie podobały i pracowaliśmy nad grą dłużej, niż inni by tego chcieli”.
Projekt
W trakcie wczesnych rozmów z Obsidianem Parker i Stone domagali się, aby gra wiernie odwzorowywała unikatowy dwuwymiarowy styl serialu tworzonego techniką animacji wycinankowej. Studio dostarczyło proof-of-concept przedstawiający, jak będzie wyglądała animacja, który zadowolił Stone’a i Parkera. We wczesnej fazie główną inspiracją dla gry był Skyrim, następnie zaś gra fabularna EarthBound z 1995 roku. Jak przyznają Parker i Stone, inspiracją było również połączenie oprawy 2D/3D z Paper Mario, a milczący protagonista inspirowany był Linkiem z The Legend of Zelda. Stroje i klasy postaci zaczerpnięte zostały z Powrotu Drużyny Pierścienia do dwóch wież. Obsidian stworzył wiele broni i pancerzy inspirowanych klimatami fantasy, Parker i Stone nalegali jednak, żeby „były bardziej gówniane”, co miało dawać wrażenie, że dzieci znalazły je bądź stworzyły same. Za broń służą kije golfowe, młotki, drewniane miecze czy strzały z przepychaczek do sedesów, z kolei za elementy pancerza szlafroki, ręczniki czy rękawice kuchenne. Obsidian otrzymał od twórców Miasteczka South Park pełny dostęp do archiwum zasobów serialu, co umożliwiło zaimplementowanie do gry niewykorzystanych w kreskówce pomysłów, takich jak chociażby odrzucone projekty chinpokomonów. Studio otrzymało również dostęp do zasobów audio, w tym efektów dźwiękowych i piosenek. Głosów postaciom użyczyli aktorzy znani z serialu, a muzykę skomponował Jamie Dunlap, odpowiedzialny również za ścieżkę dźwiękową do Miasteczka South Park. Stone, opisując prace nad scenariuszem do gry komediowej stwierdził:- „Piszemy żarty, które są zabawne. W grze, gdy słyszysz ten sam żart po raz czwarty, piąty, szósty, osiemdziesiąty, stumilionowy, przestaje on bawić. Zaczynasz w niego wątpić, zaczynasz się zastanawiać, czy rzeczywiście jest dobry, zataczasz emocjonalne koło. Zawsze woleliśmy świeże pomysły, ale w grze komputerowej działa to inaczej. Mamy jednak nadzieję, że gra nie jest tylko zbiorem zabawnych gagów znanych z Miasteczka South Park.”
- — „Metro”, 7 marca 2014
Podobnie jak serial, Kijek Prawdy stanowi satyrę na tematy polityczne i społeczne, takie jak np. aborcja, uprzedzenia rasowe, sondy analne, uzależnienie od narkotyków, seks, brutalna przemoc czy ubóstwo. Jordan Thomas, współpracujący nad scenariuszem, stwierdził w jednym z wywiadów: „Mając świadomość, że [Parker i Stone] uwielbiają przekraczać granice, zastanawialiśmy się, czy poruszając tematy drażliwe dla odbiorców powinniśmy jeszcze dolewać oliwy do ognia. Zawsze odpowiadali, żeby niczego nie łagodzić, pytali jednak, czy możemy sprawić, żeby drażliwy temat był bardziej zabawny – w wielu przypadkach odpowiedź na to pytanie była twierdząca”.